Ο Dominique Valera είναι ένας Lyonnais 73 ετών και είναι παππούς. Παλιά του άρεσε το motocross, μάλιστα είχε σπάσει και το πόδι του σε μια προπόνηση. Τώρα έχει ηρεμήσει, προτιμά το golf.
Αυτά στον ελεύθερο χρόνο του, γιατί για περίπου 60 χρόνια ασχολείται με το Karate και το Full contact.
Αν ρωτήσετε γι’ αυτόν άλλοι θα τον χαρακτηρίσουν King και άλλοι Legend.
Και οι δύο θα έχουν δίκιο.
Αναρωτιέστε γιατί;
Ένας λόγος είναι ότι έχει αγωνιστεί συνολικά σε 701 αγώνες και έχει νικήσει στους 674, έχει ηττηθεί 17 φορές και έχει έρθει ισοπαλία 10 φορές. Έχει ποσοστό επιτυχίας 96,15%.
Ένας άλλος λόγος γιατί είναι:
· 9ο Dan στο Karate
· 20 φορές πρωταθλητής Λυών
· 17 φορές πρωταθλητής Γαλλίας
· 10 φορές πρωταθλητής Ευρώπης
· 3 φορές νικητής σε διεθνείς αγώνες σε Κάννες, Λονδίνο και Ρώμη
· 1 φορά νικητής στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Νέα Υόρκη το 1969
· 3η θέση στο Παγκόσμιο της Οσάκα το 1970 στο ατομικό
· 3η θέση στο Παγκόσμιο του Τόκιο το 1970 στο ομαδικό
· 1η θέση στο Παγκόσμιο του Παρισιού το 1972 στο ομαδικό
και ακόμη:
· 9ο Dan στο Kick Boxing
· 4 φορές Πρωταθλητής Ευρώπης στα ημιβαρέα το 1976, 1977,1979 και 1980
· 2 φορές 2ος Παγκόσμιος πρωταθλητής το 1978 και 1981
· μέλος της επαγγελματικής ομάδας του Memphis Tennessee το 1975 και 1976
και επίσης είναι:
· Ιδρυτικό μέλος της WAKO – Pro (World All Style Karate Organization)
· Ιδρυτικό μέλος της 1ης Εθνικής Επιτροπής του Full Contact στην Γαλλία
· Ιδρυτικό μέλος της FFKBFCDA (Fédération fighting full contact et disciplines associées)
· Ιδρυτικό μέλος της Karate Contact
· Τεχνικός Διευθυντής της Karate Contact
· Τεχνικός Διευθυντής της Γαλλικής Ομοσπονδίας Karate από τον Ιανουάριο του 2001
· Μέλος της Επιτροπής Μεγάλων Βαθμών της Γαλλικής Ομοσπονδίας Karate
Η ιστορία του είναι μια ιστορία ταλέντου, σκληρής προσπάθειας και μιας ασυμβίβαστης προσωπικότητας.
Είναι όμως και η αντανάκλαση του κλίματος ιδεών, αθωότητας και πάθους της Γαλλίας και ίσως και της Ευρώπης των δεκαετιών ΄60, ΄70 και ΄80, κάτι που σήμερα δεν υπάρχει.
Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1947 στην Λυών σε οικογένεια Ισπανών μεταναστών. Η οικογένειά του είχε μεταναστεύσει από την Καρθαγένη πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο πατέρας του εντάχθηκε στο Γαλλικό ναυτικό και πολέμησε.
Ήταν ένα από τα έξι παιδιά της οικογένειας, τρία αγόρια τρία κορίτσια. Μάλιστα τα τρία παιδιά είχαν γεννηθεί στην Ισπανία πριν τον πόλεμο και ο Dominique και τα άλλα δύο στην Γαλλία μετά τον πόλεμο.
Μεγάλωσαν σε σπίτι που είχε χτίσει ο πατέρας τους στις όχθες του ποταμού Ροδανού. Το 1954 μετά τις χειμερινές πλημμύρες η οικογένεια μετακομίζει σε μεταναστευτικό κέντρο στο Gerland μια περιφέρεια της Λυών.
Αρχικά ονειρεύεται να γίνει πυγμάχος, ήθελε να γίνει σαν τον Marcel Cerdan, τον καλύτερο Γάλλο πυγμάχο. Πληροφοριακά ο Cerdan σκοτώθηκε στα 33 του σε αεροπορικό δυστύχημα και είχε σχέση με την Edith Piaf.
Όμως η μητέρα του Dominique διαφωνεί και τελικά ο παππάς της ενορίας την πείθει να τον αφήσει να κάνει Judo.
Στα 7 του άρχισε Judo στο οποίο έμεινε για 6 χρόνια. Στα 13 του παρακολουθεί μια επίδειξη Karate του Minoru Mochizuki και ξεχνάει τα πάντα. Σε αυτό όπως είπε αργότερα και ο ίδιος, «βρήκε την ψυχική λύτρωση».
Το 1964, μετά από τέσσερα χρόνια εκπαίδευσης κατακτά το 1ο του Dan. Το στυλ είναι Shotokan και οι εκπαιδευτές του είναι οι Jean Perrin και Francois Sanchez. Συμμετέχει σε αγώνες και στον τελικό νικά τον έναν από τους εκπαιδευτές του, τον Francois Sanchez.
Το 1966 κατακτά τον πρώτο του μεγάλο τίτλο, το πρωτάθλημα Γαλλίας στην ανοικτή κατηγορία. Στον τελικό νικά τον σπουδαίο Alain Setrouk. Την ίδια χρονιά με την εθνική ομάδα κατακτά το πρωτάθλημα Ευρώπης.
Στα τέλη του 1966 μαζί με άλλους Karateka, τους Patrick Baroux, Jean Robert Baroux, Philippe Ficheux και Jean Pierre Lavorato αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην Ιαπωνία για να γνωρίσουν το Karate στην πηγή του.
Αγοράζουν ένα Citroen Traction και ξεκινάνε το ταξίδι προς την Ανατολή. Το αυτοκίνητο διαλύεται λίγο έξω από την Μόσχα.
Φθάνουν στο Khabarovsk. Με τον Τρανσιβηρικό Σιδηρόδρομο φθάνουν στην Νακόκα. Με πλοίο ταξιδεύουν δύο μέρες και φθάνουν στο λιμάνι της Γιοκοχάμα.
Εκεί συναντούν τους Alain Setrouk και Yoshinao Nanbu, φίλους καρατέκα από την Γαλλία. Μένουν για λίγο στο σπίτι της γιαγιάς του Nanbu και πλέον είναι έτοιμοι να ζήσουν το όνειρό τους.
Πριν φύγουν από την Γαλλία φαντάζονταν ότι οι δρόμοι στην Ιαπωνία θα ήσαν γεμάτοι με ανθρώπους με λευκές φόρμες και οι Masters θα βρίσκονταν σε κάθε γωνία.
Απογοητεύτηκαν όταν κατάλαβαν ότι το Karate ήταν ακόμη ένα νέο στυλ και διδασκόταν κυρίως σε Πανεπιστήμια και μικρά ιδιωτικά dojo.
Ταξίδεψαν σε όλη την Ιαπωνία για να γνωρίσουν το στυλ.
Ορισμένες σχολές δεν τους δέχτηκαν γιατί ήσαν ξένοι.
Μεταξύ αυτών που τους δέχτηκαν ήταν ο Δάσκαλος του Shito Ryu Chojiru Tani στο Κόμπε, αλλά και ο Masutatsu Oyama του Kyokushin στο Τόκιο.
Εγκατέλειψαν την Ιαπωνία απογοητευμένοι.
Το 1966-1967 κάνει την στρατιωτική του θητεία στους αλεξιπτωτιστές στο 6ο RPIMA στο Mont de Marsan στην Νοτιοδυτική Γαλλία, νότια του Μπορντώ.
Μετά τον στρατό επιστρέφει στους αγώνες και τις νίκες.
Πρωταθλήματα Γαλλίας, Ευρώπης και συμμετοχές με την Εθνική ομάδα.
Στην Ευρώπη είναι σχεδόν αήττητος.
Κερδίζει τον τίτλο “Le King”.
Εδώ σε αγώνα επίδειξης:
Όταν ετοιμάζεται για αγώνες προπονείται 8-9 ώρες και σε περίοδο συντήρησης 5-6 ώρες την ημέρα.
Σε προπόνηση σχίζεται ο δικέφαλος του ποδιού και του κάνουν από λάθος, εγχείριση στο άλλο πόδι. Τελικά εγχειρίζεται και στα δύο πόδια. Οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι το έκανε για να βελτιώσει τα ανοίγματά του.
Και φθάνουμε στο 1975. Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Long Beach.
Σε αυτό ο Dominique πηγαίνει πολύ καλά προετοιμασμένος προσδοκώντας να κατακτήσει το χρυσό στο ατομικό που του έλειπε.
Στον πρώτο γύρο αντιμετωπίζει έναν αθλητή από την Δομινικανή Δημοκρατία. Ο διαιτητής κρίνει ότι ο Valera χτυπά πιο δυνατά από όσο επιτρέπεται και τον αποκλείει.
Και ακολουθεί το χάος.
Ο Valera θεωρεί ότι αδικείται και επιτίθεται στους διαιτητές.
Στον ξυλοδαρμό των διαιτητών συμμετέχει και η Γαλλική ομάδα και οι θεατές που μπαίνουν στο γήπεδο.
Όταν τον ρωτάνε αν μετάνιωσε, απαντά ότι μετάνιωσε ότι του γλύτωσε ο ένας (Ο κάθε διαιτητής ήταν κάτοχος τουλάχιστον 4ου Dan).
Τιμωρείται με ισόβιο αποκλεισμό.
Δείτε τι έγινε:
Το 1974 σε ένα Gala πολεμικών τεχνών στην Γερμανία ο Valera γνωρίστηκε με τον Bill Wallace, τον θρύλο του Kick Boxing, που τότε άρχιζε να γίνεται γνωστό. Ορισμένοι είπαν ότι ο Valera χρησιμοποίησε το πρωτάθλημα του Long Beach σαν αφορμή για να μπει στο επαγγελματικό Kick Boxing.
Μετά το περιστατικό αυτό ο Dominique μένει και προπονείται στο Μέμφις. Το εξαιρετικό περιοδικό Karate – Bushido τον υποστηρίζει και με συνεχείς αναφορές κάνει αυτή την μετάβαση μια ολόκληρη ιστορία.
Υπογράφει επαγγελματικό συμβόλαιο και παίζει αγώνες. Νικά τους τέσσερις πρώτους με νοκ άουτ. Το περιοδικό Black Belt τον κατατάσσει στο Top 10 των Ευρωπαίων μαχητών.
Το 1976 επιστρέφει στην Ευρώπη με σκοπό να διαδώσει το Kick Boxing.
Οργανώνει μαθήματα, επιδείξεις, σεμινάρια, αγώνες. Πολλοί από τους συναθλητές του στο Karate τον ακολουθούν στο νέο άθλημα. Συμμετέχει στην ίδρυση της Γαλλικής Ομοσπονδίας Full Contact στις 19 Μαΐου του 1978 με έδρα την Λυών.
Η κίνηση αυτή δυσαρεστεί το μαχητικό κατεστημένο της Γαλλίας που τελικά του επιβάλλει με απόφαση του Υπουργείου Νεολαίας και Αθλητισμού να ονομάζει αυτό το νέο άθλημα "Boxe Americain".
Το 1978 διεκδικεί τον παγκόσμιο τίτλο από τον Jeff Smith ο οποίος προερχόταν από το Taekwondo. Χάνει.
Δείτε τον αγώνα:
Ξαναπροσπαθεί δύο χρόνια μετά αλλά πάλι δεν τα καταφέρνει.
Η επαγγελματική του καριέρα λήγει το 1982 με 18 αγώνες, 14 νίκες και 4 ήττες. Ήταν δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης.
Το 1975 με 1978 αναπτύσσει ένα νέο είδος αγώνων που το ονομάζει Karate Contact . Το στυλ δεν έχει ιδιαίτερη επιτυχία έως ότου πρόεδρος της Γαλλική Ομοσπονδίας Karate αναλαμβάνει ο φίλος του Francis Didier. Αυτός πιστεύει ότι του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία και το 2001 το εντάσσουν στην Ομοσπονδία του Karate.
Αυτή η μορφή συναγωνισμού γίνεται στον αγωνιστικό χώρο του Karate, το tatami, με τους αθλητές να φορούν προστατευτικά στο κεφάλι, τα χέρια, τα πόδια, επικαλαμίδες και γάντια και να επιτρέπεται η επαφή και το νοκ άουτ.
Αυτή τη φορά το στυλ απογειώνεται. Πολύ οργανωμένο, με πλήθος εκδηλώσεων, αγώνων, σεμιναρίων, επιδείξεων, καταφέρνει να έχει μέχρι τώρα περισσότερους από 8.700 αθλητές και να είναι το στυλ της Ομοσπονδίας με την μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Και εδώ σε έναν αγώνα επίδειξης με αντίπαλο τον Youcef Zenaf, 5 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή:
Αφού τελείωσε την αγωνιστική του καριέρα ο Valera συμμετέχει σε πολλά τηλεοπτικά προγράμματα και μπαίνει στον χώρο του σινεμά.
Συμμετέχει σε ταινίες. Οι Alain Delon, Michel Serrault, Johnny Hallyday, Jean Paul Belmondo, Philippe Noiret, Sylvester Stallone είναι φίλοι του.
Είτε εμφανίστηκε σε ταινίες μαζί τους, είτε συμμετείχε σαν εκπαιδευτής ηθοποιών, βοηθώντας τους στον οργάνωση των σκηνών μάχης.
Η πιο γνωστή ταινία είναι η “Parole de flic” με τον Alain Delon.
Ένα τραγούδι του Burt Blanca είναι αφιερωμένο σε αυτόν. Στο τραγούδι του MC Solaar “Hasta La Vista” αναφέρεται το όνομά του.
Έχει γράψει τέσσερα βιβλία:
·
- Karate Competition το 1973
- · Special Competition Karate to 1975
- · Karate Technique Full Contact το 1978
- · L’ essentiel du Full Contact το 2000
Το 2013 παρουσιάζει μια σειρά DVD με τον τίτλο Valera Training.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου