“Ήμασταν κάποτε Shaolin”

Για δεκαετίες το Μοναστήρι των μοναχών Shaolin, ήταν το σημείο αναφοράς για τους φίλους των Κινέζικων εξωτερικών συστημάτων. 

Το ενδιαφέρον άρχιζε από την παρακολούθηση της σειράς Kung Fu στην τηλεόραση, κατόπιν των χιλιάδων ταινιών με την ίδια θεματολογία, τα περιοδικά, τα βιβλία. Άνοιξαν σχολές που καλλιεργούσαν το συγκεκριμένο στυλ και ο θρύλος και η φαντασία έδινε κι έπαιρνε. Υπήρξε μια μερική απομυθοποίηση όλου αυτού αφού, οι μαθητές μπορούσαν να βλέπουν μπροστά τους εκπαιδευτές που είχαν πραγματοποιήσει σπουδές στο συγκεκριμένο στυλ. 

Φαντάζομαι ότι αν γινόταν κάποια δημοσκόπηση, σχεδόν όλοι θα έλεγαν ότι θα ήθελαν να επισκεφθούν και να εκπαιδευτούν στον ναό Shaolin, στον πυρήνα του συστήματος.

Μερικοί όμως το έκαναν πραγματικότητα. Εκεί είδαν την σκληρή καθημερινότητα των μοναχών και κατάλαβαν από πρώτο χέρι πως χτίζεται αυτή η δεξιότητά τους.

Αν κάτι έχει μείνει, είναι η επιθυμία κάποιων να γνωρίσουν το στυλ στην πηγή του, αυτό όμως που έχει αλλάξει με τα χρόνια, είναι η δυνατότητα της μεταφοράς της πληροφορίας, επομένως και της εικόνας σε όλο τον κόσμο. 

Ο Philip Hartshorn είναι ηθοποιός, κινηματογραφιστής και άνθρωπος των πολεμικών τεχνών. Έχει έναν πολύ καλό συνδυασμό ικανοτήτων. Γνωρίζει από πολεμικές τέχνες, καταλαβαίνει τι βλέπει και μπορεί να καταγράψει και να παρουσιάσει όσα είδε και έζησε στο μοναστήρι των Shaolin με επαγγελματική επάρκεια.