Το Sparring, ο προπονητικός αγώνας, είναι η καθημερινότητα στις σχολές των αθλημάτων επαφής. Πρέπει να είναι ελαφρύ ή σκληρό; Πρέπει να είναι σκληρό με πλήρη επαφή στο μέγιστο της ισχύος ή με ήπια ένταση;
Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το βαθύτερο ζήτημα του κινδύνου των εγκεφαλικών κακώσεων, στον οποίο μπορεί να οδηγήσει το συνεχές σκληρό sparring, η συνεχής σκληρή επαφή με χτυπήματα στο κεφάλι.
Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε δει την άποψη που δείχνει τα οφέλη του προπονητικού αγώνα ήπιας έντασης.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε επίσης μία σύγκριση των δύο τύπων. Η διαφορά είναι ότι σε αυτό, μιλούν μεγάλοι πρωταθλητές του ΜΜΑ, της πυγμαχίας και γενικά των αθλημάτων επαφής.
Όσον αφορά τους επαγγελματίες μαχητές, δεν σημαίνει ότι είναι ανόητοι ή αναλώσιμοι. Με τον τρόπο τους προσπαθούν να περιορίσουν την φθορά, όπως για παράδειγμα με το να μην κάνουν κάθε μέρα sparring, με το να δουλεύουν πολύ την άμυνα, με τα πολύ ποιοτικά προστατευτικά και βέβαια με την τέλεια φυσική κατάσταση.
Οι ερασιτέχνες έχουν κάποιες διαφορές. Δεν είναι απαραίτητα του ίδιου επιπέδου και ίδιας εμπειρίας αντίπαλοι, δεν έχουν όλοι την ίδια φυσική κατάσταση, δεν έχουν το ίδιο κίνητρο. Άλλοι πηγαίνουν απλά για να γυμναστούν, άλλοι για να παίζουν αγώνες, άλλοι για να έχουν ένα δυναμικό χόμπι. Πολλοί είναι αυτοί που αποθαρρύνονται από τον κίνδυνο κακώσεων στον εγκέφαλο. Αυτό άλλωστε, το δείχνουν και όλα τα σχόλια των σχετικών βίντεο.
Γενικά η άποψη που επικρατεί είναι ότι, ο πολύ σκληρός προπονητικός αγώνας ανήκει στην προηγούμενη εποχή. Χαρακτηρίζεται ως περιττή φθορά και αχρείαστος μόνιμος τραυματισμός. Το ενδιαφέρον είναι ότι το ίδιο υποστηρίζουν και οι κορυφαίοι επαγγελματίες μαχητές του κόσμου. Αν “χαλάσουν” στην προπόνηση δεν θα προλάβουν να γίνουν παγκόσμιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου