Συνήθως όταν αναζητούμε ένα σκληρό στυλ επαφής, σκεφτόμαστε το Ταιλανδέζικο Muay Thai, την «τέχνη των οκτώ άκρων», το οποίο χρησιμοποιεί όλα τα «όπλα», γροθιές, αγκώνες, γόνατα και άκρα των ποδιών και έχει πλήρη επαφή σχεδόν σε όλο το σώμα.
Αν σκέφτεστε έτσι, τότε ήρθε η ώρα να προχωρήσετε ένα βήμα πιο πέρα. Ήρθε η ώρα να μάθετε για το Lethwei, την «τέχνη των εννέα άκρων». Το ένατο άκρο είναι το κεφάλι. Τι το κάνει διαφορετικό; Πρώτον το ότι δεν φορούν γάντια και δεύτερον οι κεφαλιές.
Το Lethwei είναι ένα στυλ πλήρους επαφής της Myanmar. Είναι η άλλη μεγάλη τέχνη της χώρας η οποία μαζί με το Bando έχουν σε πρωταρχική μορφή καταγραφεί από την περίοδο της Αυτοκρατορίας Pyu (200 π.Χ. – 1050 μ.Χ.).
Το στυλ ήταν από παλιά ανοικτό σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και είχε ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Οποιοσδήποτε μπορούσε να λάβει μέρος, είτε ήταν βασιλιάς είτε πολίτης. Τότε η οριοθέτηση του αγωνιστικού χώρου γινόταν με μπάλες από άμμο. Οι μαχητές δεν είχαν προστατευτικό εξοπλισμό και τα χέρια τους τα έδεναν με γάζες. Δεν υπήρχαν ισοπαλίες, ο αγώνας έληγε όταν ο ένας αντίπαλος δεν μπορούσε να αγωνιστεί ή αν είχε τραυματιστεί.
Το 1952 ο Kyar Ba Nyein, Βιρμανέζος πυγμάχος με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς αγώνες, πρωτοστάτησε ώστε να εκσυγχρονιστεί το στυλ. Βρήκε στην επαρχία αγρότες ενεργούς μαχητές με τους παραδοσιακούς κανόνες, τους έφερε στην Yangon, τους εκπαίδευσε στους νέους κανονισμούς και τους ενθάρρυνε να αγωνίζονται με αυτούς. Στην προσπάθεια αυτή τον βοηθούσε και η κυβέρνηση της χώρας που ήθελε να κάνει το Lethwei πιο οργανωμένο, πιο «εξαγώγιμο».
Εδώ ένα καλό ντοκιμαντέρ για το στυλ:
Από το 2001 άρχισαν να οργανώνονται αγώνες με συμμετοχή και ξένων μαχητών, το 2003 μια μεγάλη εκδήλωση ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή από τους υποστηρικτές και τους στρατιωτικούς. Η πρώτη καλά οργανωμένη διεθνής εκδήλωση έγινε το 2016, το World Lethwei Championship. Σε αυτήν, σε αντίθεση με το παραδοσιακό Lethwei, οι κριτές ανέδειξαν νικητές χωρίς απαραίτητα ο αγώνας να τελειώσει με νοκ άουτ. Σε αυτό επίσης δεν κρατούνταν καθυστερήσεις σε περιπτώσεις τραυματισμού.
Όμως θα καταλάβετε καλύτερα το τι είναι ακριβώς το Lethwei αν δείτε τους κανονισμούς του:
· 5 γύροι των 3 λεπτών
· 2 λεπτά διάλειμμα μεταξύ των γύρων
· Επιτρέπονται:
o Όλων των ειδών οι Κεφαλιές
o Όλων των ειδών οι γροθιές
o Όλων των ειδών οι αγκωνιές
o Όλων των ειδών οι γονατιές
o Όλων των ειδών τα λακτίσματα
o Απεριόριστο πάλεμα
o Σαρώματα και ρίψεις
Απαγορεύονται τα γάντια
· Επιβάλλεται η περίδεση χεριών και ποδιών με γάζα
· Επιβάλλεται προστατευτικό για τα γεννητικά όργανα
· Δεν υπάρχουν πόντοι. Ο μόνος τρόπος για νίκη είναι το νοκ άουτ ή ο τραυματισμός ή η αδυναμία του αντιπάλου να συνεχίσει
· Αν στο τέλος του αγώνα και οι δύο αντίπαλοι είναι ακόμη όρθιοι και δεν υπάρχει νοκ άουτ ή τεχνικό νοκ άουτ, τότε είναι ισοπαλία
· Το νοκ άουτ είναι:
o όταν ο αντίπαλος χάσει τις αισθήσεις του
o αν δεν είναι σε θέση να συνεχίσει σε 20 δευτερόλεπτα (κάθε 2 δευτερόλεπτα μετριέται 1)
o Στα 3 μετρήματα στον ίδιο γύρο, θεωρείται νοκ άουτ και ο αγώνας λήγει
o Στα 4 μετρήματα συνολικά στον αγώνα, θεωρείται νοκ άουτ και ο αγώνας λήγει
o Αν ο γιατρός σταματήσει τον αγώνα λόγω σοβαρού τραυματισμού
· Το μέτρημα φθάνει υποχρεωτικά μέχρι το 8
· Αν ο αντίπαλος δεχθεί νοκ άουτ, μπορεί να πάρει επιπλέον χρόνο 2 λεπτών για να ανακάμψει και να αποφασίσει αν θα συνεχίσει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μια φορά στον αγώνα. Η χρήση του χρόνου αυτού θεωρείται σαν ένα μέτρημα
Με όλα αυτά βλέπουμε ότι στο Lethwei παθητική άμυνα δεν υπάρχει, δεν υπάρχουν γάντια να σχηματίσουν μια ασπίδα προστασίας. Το παιχνίδι γίνεται αναγκαστικά πιο επιθετικό, με μεγάλη κινητικότητα, είναι όμως και τεχνικά πιο δύσκολο. Δεν υπάρχουν πόντοι που όταν ο μαχητής τους εξασφαλίσει μπορεί να χαλαρώσει και να περιμένει την λήξη. Εδώ πρέπει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο να κυνηγά το νοκ άουτ. Ενώ σε άλλα στυλ σκέφτονται ότι «πρέπει να βγάλουν 5 γύρους», εδώ σκέφτονται ότι «έχουν 5 γύρους για να βγάλουν νοκ άουτ» τον αντίπαλο. Μοιάζει περισσότερο με μονομαχίες παρά με αγώνες.
Οι τραυματισμοί φυσικά είναι πιο πιθανοί, η φθορά των μαχητών πιο βέβαιη. (Ρίξτε μια ματιά στο 3:51 και 44:45 του πρώτου βίντεο).
Πάντως από πλευράς στησίματος των κανονισμών, είναι όντως ένα διακριτά διαφορετικό στυλ από τα άλλα.
Από θέμα εθιμοτυπίας υπάρχει το lekkha moun, μια χειρονομία που εκτελούν οι μαχητές για να αμφισβητήσουν και να προκαλέσουν τον αντίπαλο με θάρρος και σεβασμό.
Υπάρχει τέλος και το Lethwei yay, ο χορός του αγώνα. Εκτελείται πριν τον αγώνα και ως χορός νίκης μετά.
Δείτε και τα δύο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου