Σκοινάκι: το απόλυτο εργαλείο για ρυθμό και όχι μόνο

Το σχοινάκι σαν άσκηση περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα εξάσκησης σχεδόν όλων των πολεμικών τεχνών και των αθλημάτων επαφής. Ο λόγος απλός: όλοι ωφελούνται από αυτό. Είναι ένα απλούστατο εργαλείο, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε παντού, πάμφθηνο και στην ανάγκη μπορεί να το κατασκευάσει κανείς και μόνος του.

Μπορεί να είναι από πολύ ελαφρύ έως πολύ βαρύ, να είναι κατασκευασμένο από δέρμα ή πλαστικό, δίνοντας διαφορετικά οφέλη σε κάθε περίπτωση.

Το βασικό όφελος από αυτό είναι η βελτίωση του ρυθμού. Όπως θα δείτε στα επόμενα βίντεο οι αθλητές που το χρησιμοποιούν, όλοι μεγάλοι πρωταθλητές στο στυλ τους, δουλεύουν καθημερινά με αυτό. Όλοι έχουν εξελίξει την άσκηση από την απλή μορφή αναπήδησης σε ένα πιο προσωπικό στυλ. Με τον τρόπο αυτό έχουν δύο οφέλη. Από τη μια εξατομικεύουν την άσκηση και από την άλλη διώχνουν την μονοτονία στην οποία οδηγεί η καθημερινή επανάληψη. Προσθέτουν κίνηση, αλλάζουν το ύψος της θέσης του σώματος, προσθέτουν κινήσεις των ποδιών, χορευτικό ρυθμό,  κ.α. 

Όμως το ενδιαφέρον είναι άλλο. Στα βίντεο που ακολουθούν εμφανίζονται πυγμάχοι, αθλητές του Taekwondo, του Mauy Thai και του Karate. Διαφορετικά στυλ, διαφορετικές ανάγκες. Παρατηρείστε τις διαφορετικές εστιάσεις τους στην άσκηση.

Αρχικά ας ακούσουμε, όχι να δούμε, τον Floyd Mayweather:

Η πυγμαχία είναι ρυθμός. Δείτε πως “παίζουν” οι μεγάλοι πρωταθλητές:

Εδώ βλέπουμε πως χρησιμοποιεί το σχοινάκι μια αθλήτρια του Taekwondo. Παρατηρήστε πόση κίνηση των ποδιών και πόσο περισσότερη κινητικότητα προστίθεται στις αναπηδήσεις:

Εδώ ένα πρόγραμμα για αθλητές του Karate και αθλητές του Kata:

Και το ίδιο εργαλείο για διαφορετικές ανάγκες, το Muay Thai, πιο κοντά στο στυλ των πυγμάχων, χαμηλές κινήσεις των ποδιών, ενεργοποίηση όλων των μυών:

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον Mike Tyson. Άλλο στυλ παιξίματος, διαφορετική η εστίαση στο σχοινάκι. Ήταν σχετικά πιο κοντός από τους αντιπάλους της κατηγορίας του, επομένως είχε πιο κοντά χέρια και το στυλ του επιζητούσε την υπεροχή στην μικρή απόσταση και την επαφή. Χρειαζόταν γρήγορα μπασίματα και δυνατά πόδια για να μπεί γρήγορα και να δουλέψει από κοντά. Γι αυτό τον βλέπουμε να βελτιώνει, εκτός από τον βασικό ρυθμό, τα πολύ εκρηκτικά βαθιά καθίσματα:

Και εδώ η “επίσημη” προπονητική άποψη: