Από το Judo στο Brazilian Jujutsu: πως τρεις άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν την ιστορία

To Judo είναι ένα μαχητικό στυλ που έχει επηρεάσει ιδιαίτερα την εικόνα που έχουμε για τις πολεμικές τέχνες. Είναι το κυρίαρχο στυλ στην μάχη μικρής απόστασης. Λίγο πολύ όλα τα στυλ χρησιμοποιούν κάποιες μαχητικές ιδέες του Judo. Θα λέγαμε ότι είναι ένα από τα “βασικά” στυλ που χτίζουν την ολοκληρωμένη μαχητική ικανότητα. 

 

To Judo δημιουργήθηκε από τον Jigoro Kano, μια μεγάλη προσωπικότητα της σύγχρονης Ιαπωνίας, που ξεπερνά τα στενά όρια μιας πολεμικής τέχνης. 

 

Ο Kano στα τέλη του 19ου αιώνα είχε ήδη Menkyo στο Kito Ryu Jujutsu και μάλλον και στο Tenjin Shinyo Ryu, δηλαδή είχε άδεια να διδάσκει, ήταν εκπαιδευτής. Τα στυλ του Jujutsu είχαν ιστορία αιώνων και ήταν η τέχνη που αξιοποιούσαν οι Σαμουράι στα πεδία των μαχών, όταν έχαναν ή δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους.

 

Είχε επίσης μελετήσει τις τεχνικές και είχε κάνει προσαρμογές στο σώμα του (1,57 ύψος και 42 κιλά βάρος) αλλά είχε επινοήσει και νέες. Κυριαρχούσε η σκέψη του να μην απαιτείται στο σύστημά του ιδιαίτερη δύναμη για την εκτέλεση των τεχνικών.

Εδώ βλέπουμε τον Kano σε ένα ιδιαίτερα σπάνιο βίντεο:

Το στυλ είχε ανατροπές, ακινητοποιήσεις, στραγγαλισμούς, πνιγμούς, κλειδώματα σε αγκώνες και ώμους. Σε αντίθεση με το Jujutsu, είχε δοθεί περισσότερη προσοχή στην ασφάλεια των πτώσεων, και την προσωπική ανάπτυξη.

Ένας από τους μαθητές του Kano ήταν ο Mitsuyo Maeda. Στα 17 του βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο Waseda και στο Kodokan, την σχολή του Kano. Ήταν ιδιαίτερα δυναμικός μαχητής. Ανήκε στην δεύτερη γενιά σπουδαστών του Kodokan.

Ο Maeda ήταν περισσότερο πρεσβευτής του Judo παρά εκπαιδευτής. Του άρεσε να αμφισβητεί την αξία των άλλων μαχητών και των άλλων συστημάτων. Έφθασε να έχει στο ενεργητικό του περισσότερους από 2000 επαγγελματικούς αγώνες.

Το 1879 επισκέφθηκε την Ιαπωνία ο Αμερικανός Πρόεδρος Ulysses S.Grant. Προς τιμήν του έγινε και μια επίδειξη Jujutsu. Εντυπωσιάστηκε. Το Judo τότε μόλις άρχιζε να γίνεται γνωστό. Και στην Ιαπωνία ακόμα συγχεόταν με το Jujutsu. Το 1903 ο Grand Master Yamashita Yoshitsugu πήγε στις ΗΠΑ για να διδάξει. Μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο Πρόεδρος Ρούζβελτ. Η εκπαίδευση πήγαινε πολύ καλά και οι Αμερικάνοι ζήτησαν και άλλους εκπαιδευτές. Ο Maeda ήταν μεταξύ αυτών αξιοποιώντας και τα πολύ καλά αγγλικά του. Ο Maeda εκτός από την διδασκαλία ασχολούταν και με το να αντιμετωπίζει και μαχητές από όλα τα στυλ.

Μετά την Αμερική ακολούθησαν η Κούβα το Μεξικό και η Κεντρική Αμερική. Στην Βραζιλία έφθασε το καλοκαίρι του 1914. Συνέχισε τις επιδείξεις και τους αγώνες. Το 1921 ίδρυσε την πρώτη του σχολή Judo.

Ο Gastao Gracie ήταν επιχειρηματίας. Ήταν ιδιοκτήτης του χώρου που έκανε επίδειξη και αγώνες ο Maeda. Ο γιός του, τότε 14 ετών, Carlos, παρακολούθησε μια επίδειξη και εντυπωσιάστηκε. Έγινε μαθητής του. Στα 17 του ήταν από τους καλύτερους.

Ακολούθησαν και οι υπόλοιποι αδελφοί: Oswaldo, Gastao, Jorge και Helio.

Οι αδελφοί Gracie από τον Maeda έμαθαν να αντιμετωπίζουν όλων των ειδών τους μαχητές, από παλαιστές, πυγμάχους, κατσέρ κ.α., αντιπάλους με όπλα και χωρίς όπλα. Από όρθια στάση, γονατιστή και στο έδαφος.

Οι Gracie προσάρμοσαν όλη αυτή την ύλη που τους μετέφερε ο Maeda στα σώματά τους, ανέπτυξαν το σύστημά τους και το ονόμασαν Brazilian Jujitsu.

Οι Gracie είχαν και ένα ακόμη χαρακτηριστικό: έκαναν πολλά παιδιά. Ο Carlos έφθασε τα 21! Τα μισά είχαν μαύρη ζώνη στο Brazilian. Από μόνοι τους αποτέλεσαν μια δυναστεία μάχης.

Ο πρώτος άνθρωπος της ιστορίας μας, ο Jigoro Kano πέθανε το 1938, τιμημένος από την χώρα του με τα σημαντικότερα παράσημα.

Ο δεύτερος, ο Mitsuyo Maeda, πέθανε στις 28 Νοεμβρίου του 1941 από νεφροπάθεια. Την προηγουμένη του θανάτου του το Kodokan τον είχε τιμήσει με το 7ο Dan.

O τρίτος, ο Carlos Gracie πέθανε στα 92 του, το 1994. Δίπλα του βρίσκονταν 21 παιδιά, 106 εγγόνια και 128 δισέγγονα.

Σκοινάκι: το απόλυτο εργαλείο για ρυθμό και όχι μόνο

Το σχοινάκι σαν άσκηση περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα εξάσκησης σχεδόν όλων των πολεμικών τεχνών και των αθλημάτων επαφής. Ο λόγος απλός: όλοι ωφελούνται από αυτό. Είναι ένα απλούστατο εργαλείο, μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε παντού, πάμφθηνο και στην ανάγκη μπορεί να το κατασκευάσει κανείς και μόνος του.

Μπορεί να είναι από πολύ ελαφρύ έως πολύ βαρύ, να είναι κατασκευασμένο από δέρμα ή πλαστικό, δίνοντας διαφορετικά οφέλη σε κάθε περίπτωση.

Το βασικό όφελος από αυτό είναι η βελτίωση του ρυθμού. Όπως θα δείτε στα επόμενα βίντεο οι αθλητές που το χρησιμοποιούν, όλοι μεγάλοι πρωταθλητές στο στυλ τους, δουλεύουν καθημερινά με αυτό. Όλοι έχουν εξελίξει την άσκηση από την απλή μορφή αναπήδησης σε ένα πιο προσωπικό στυλ. Με τον τρόπο αυτό έχουν δύο οφέλη. Από τη μια εξατομικεύουν την άσκηση και από την άλλη διώχνουν την μονοτονία στην οποία οδηγεί η καθημερινή επανάληψη. Προσθέτουν κίνηση, αλλάζουν το ύψος της θέσης του σώματος, προσθέτουν κινήσεις των ποδιών, χορευτικό ρυθμό,  κ.α. 

Όμως το ενδιαφέρον είναι άλλο. Στα βίντεο που ακολουθούν εμφανίζονται πυγμάχοι, αθλητές του Taekwondo, του Mauy Thai και του Karate. Διαφορετικά στυλ, διαφορετικές ανάγκες. Παρατηρείστε τις διαφορετικές εστιάσεις τους στην άσκηση.

Αρχικά ας ακούσουμε, όχι να δούμε, τον Floyd Mayweather:

Η πυγμαχία είναι ρυθμός. Δείτε πως “παίζουν” οι μεγάλοι πρωταθλητές:

Εδώ βλέπουμε πως χρησιμοποιεί το σχοινάκι μια αθλήτρια του Taekwondo. Παρατηρήστε πόση κίνηση των ποδιών και πόσο περισσότερη κινητικότητα προστίθεται στις αναπηδήσεις:

Εδώ ένα πρόγραμμα για αθλητές του Karate και αθλητές του Kata:

Και το ίδιο εργαλείο για διαφορετικές ανάγκες, το Muay Thai, πιο κοντά στο στυλ των πυγμάχων, χαμηλές κινήσεις των ποδιών, ενεργοποίηση όλων των μυών:

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον Mike Tyson. Άλλο στυλ παιξίματος, διαφορετική η εστίαση στο σχοινάκι. Ήταν σχετικά πιο κοντός από τους αντιπάλους της κατηγορίας του, επομένως είχε πιο κοντά χέρια και το στυλ του επιζητούσε την υπεροχή στην μικρή απόσταση και την επαφή. Χρειαζόταν γρήγορα μπασίματα και δυνατά πόδια για να μπεί γρήγορα και να δουλέψει από κοντά. Γι αυτό τον βλέπουμε να βελτιώνει, εκτός από τον βασικό ρυθμό, τα πολύ εκρηκτικά βαθιά καθίσματα:

Και εδώ η “επίσημη” προπονητική άποψη:

Πως μπορούμε να αποκρούσουμε χτύπημα με το γόνατο

Το χτύπημα με το γόνατο υπάρχει σε όλα τα στυλ χτυπημάτων. Το γόνατο είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο που φέρνει πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά με προϋποθέσεις. 

Οι προϋποθέσεις αυτές είναι κυρίως το ότι στοχεύει κυρίως σε χαμηλούς στόχους, δεν αναπροσαρμόζεται εύκολα στην αλλαγή απόστασης, είναι σχετικά αργό κτύπημα, απαιτεί μεγάλη συμμετοχή των ισχύων και η επαναφορά είναι αργή, μας αφήνει σχετικά εκτεθειμένους μετά την εκτέλεση της τεχνικής σε τεχνικές χεριών, αφού κινούμαστε σε μικρή απόσταση.

Για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά και να το κάνουμε αποτελεσματικό, πριν την εκτέλεση της τεχνικής απλώνουμε τα χέρια εμπρός είτε για να τα χρησιμοποιήσουμε σαν αντίβαρο για να κλείσουμε την απόσταση γρήγορα, είτε για να πιάσουμε με κάποιο τρόπο τον αντίπαλο. Πιάνοντάς τον τον καθιστούμε αργό, ώστε να προλάβει το γόνατο να βρει στόχο, είτε κλείνουμε την απόσταση και φέρνουμε τον στόχο επάνω στο “όπλο”. 

Ένας επιτιθέμενος που σκοπεύει να επιτεθεί με το γόνατο, “τηλεγραφεί” την πρόθεσή του με μια κίνηση των χεριών ή του χεριού προς το μέρος μας. 

 

Στα βίντεο που ακολουθούν μπορείτε να δείτε μερικές άμυνες σε επίθεση γόνατου. Σχεδόν όλες βασίζονται είτε στην αποφυγή, είτε στην εκτροπή του χτυπήματος, είτε στο “σβήσιμο” της τεχνικής παρεμβαίνοντας στην πορεία της, ή επεμβαίνοντας κατά την διάρκεια της κίνησης των χεριών που προηγούνται της επίθεσης.

Evander Holyfield Μέρος 2ο

 Είδαμε σε προηγούμενη ανάρτηση την σπουδαία πορεία του Evander Holyfield στην θέση του κορυφαίου πυγμάχου στις βαριές κατηγορίες. Η φήμη του ήταν και παραμένει πολύ μεγάλη. Αυτό φαίνεται κατ’ αρχήν για την περίοδο που αγωνιζόταν, από τα έσοδα από τα pay–per–views των αγώνων του. Στον πίνακα που ακολουθεί, στην 5η στήλη (Buys), φαίνονται πόσοι πλήρωσαν για να δουν τον κάθε αγώνα. Υπολογίστε ότι κάθε μία αγορά στοίχιζε γύρω στα 50-80 δολάρια.

No.	Date	Fight	Billing	Buys	Network
1	June 28, 1997	Holyfield vs. Douglas	The Moment of Truth	1,000,000	HBO
2	Jan 16, 1999	Holyfield vs. Foreman	The Battle of the Ages	1,400,000	HBO
3	October 20, 2000	Holyfield vs. Holmes	Class of Champions	730,000	HBO
4	June 8, 2002	Holyfield vs. Bowe	Battle of Freaks	900,000	HBO
5	February 22, 2003	Holyfield vs. Bowe II	Repeat or Revenge	950,000	HBO
6	July 30, 2004	Holyfield vs. Bowe III	The Final Chapter	650,000	HBO
7	June 11, 2005	Tyson vs. Holyfield	Finally	1,590,000	Showtime
8	June 11, 2005	Holyfield vs. Tyson II	The Sound and the Fury	1,990,000	Showtime
9	June 11, 2005	Holyfield vs. Moorer II	Battle of Big Daddies	550,000	Showtime
10	June 11, 2005	Holyfield vs. Lewis	Undisputed	1,200,000	HBO
11	June 11, 2005	Holyfield vs. Lewis II	Unfinished Business	850,000	HBO
12	June 11, 2005	Holyfield vs. Ruiz	Holyfield vs. Ruiz	185,000	Showtime
13	June 11, 2005	Toney vs. Holyfield	Toney vs. Holyfield	150,000	Showtime

Πηγή: Wikipedia.org

Το πλήθος των αναφορών που υπάρχουν για το όνομά του στο διαδίκτυο, τα άρθρα στον αθλητικό τύπο, η αναφορά του σε βιβλία, λευκώματα, η συμμετοχή του σε τηλεοπτικές εκπομπές μεγάλης θεαματικότητας και σήριαλ, η διαφημίσεις του για αναψυκτικά, η εμπλοκή του με δικές του παραγωγές στο χώρο του θεάματος, οι ομιλίες του, τα βραβεία  κ.λ.π. δείχνει το πόσο συνεχίζει να είναι «όνομα».

 

Ήταν λαμπαδηδρόμος με την Βούλα Πατουλίδου στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα του 1996, στους Ολυμπιακούς του Salt Lake του 2002 και στους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 2004.

Βλέπουμε μια σταθερή υποστήριξή του στο θεσμό των Ολυμπιακών, άλλωστε υπήρξε Ολυμπιονίκης στην Ατλάντα το 1984. Είναι πολλοί οι μεγάλοι επαγγελματίες αθλητές που εμπνέονται από την Ολυμπιακή Ιδέα.